Między nowym, a starym światem.
Stała na moście,
Niczym zjawa...
Miała czarne włosy,
Jej sukienka była biała...
Trochę płakała,
Trochę chodziła...
Wkońcu wychyliła się
I do Odry wskoczyła...
Teraz leży gdzieś na brzegu,
Z dala od ludzkich oczu,
Blisko ptaków śpiewu...
Jej serce jak ona jest rozdarte...
Już bez miłości...
Między nowym,
A starym światem.
autor
Bukieciarka
Dodano: 2008-05-01 14:35:29
Ten wiersz przeczytano 440 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Dla mnie bardzo smutny wiersz, ponieważ nie miała
nikogo kto by ją wsparł w trudnych chwilach i pomógł
przetrwać.
Serce bohateki ciągle żyje. Bezsilność. A ktoś mówi,
że nadzieja jest niepotrzebna - do czasu nowej
(prawdziwej) miłości.