Między sercem a rozumem

Spóźnione spojrzenie
nie zdołało odnaleźć drugiego
zamknięty umysł
nie wpuścił żadnej myśli
ale serce ...
w każdej chwili czuje ...

nie ważne co rozum mówi
nie istotne oczu patrzenie
gdyż kieruje się sercem
to ono podpowiada mi prawdę

raz po raz zderzam się z rzeczywistością ...
wtedy mam żal do siebie
że nie umiem pogodzić głosu serca i rozumu
każdy następny krok mój
rozważnym się staje
choć niesie mnie nie w tą stronę co chcę
idąc słyszę podszepty serca
i wołanie umysłu
nigdy nie wiem co zwycięży
szept czy krzyk ...

niszczę sama siebie
bo wymyślam nieistniejące chwile
i zatrzymać chcę je w myślach
to kruszy moją wrażliwość

nic i nikt nie jest w stanie mi pomóc
gdyż walka toczy się we mnie
ciężka to bitwa ...
co wygra ... ?
serce czy rozum ...
rozum czy serce ...

czy na pewno chcę zwycięstwa ... ?

autor

singularis

Napisany: 1998-01-31 Dodano: 2007-02-18 14:03:43

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie