Między snem a dniem…

Słowa twe czule maluje wiatr…
dziś na mej szybie łzą stworzył ślad,
w dzierganych mowach, szeptanych skrycie,
że kiedyś z nowiem księżyca przyjdziesz..

Słowa twe kruchy liść jakoś skręcił
i na fujarce wiatrem zanucił…
W szeleście ciszy wabił i nęcił,
potem mi szepnął, że znowu wrócisz.

Zabrałam złoty liścik o świcie,
dotknęłam ręką resztek księżyca.
Westchnęłam miękko, że kocham przecież
że dziś ci powiem…taki mam zwyczaj…

Wypełniasz sobą całą mą przestrzeń.
Po brzegi winem szczęście rozlewasz.
Wiesz ,że ja kocham jesień twą przecież,
lubię, gdy do mnie z wiatrem przypływasz…

Najpiękniej mówisz… słowem malujesz
w obrazach wzruszeń pieśniami we śnie,
że mnie ulotnie czasem całujesz,
czarujesz snami, dotykasz sprośnie…

autor

Bliźniak

Napisany: 2006-10-03 Dodano: 2006-10-03 00:03:50

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 60

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie