Mieszka - we mnie...

Mieszka we mnie
- Zwierzę, praptak..
Z każdym dniem kolejnym
Powietrza mu brakuje
Wśród ścian miasta zadymionych
Jeszcze się szarpie i szamocze
Przy transfuzji ludzkości Codziennej
Przyzwyczaić się nie mogąc.

Czasami próbuje skrzydła rozpostrzeć,
Choć dłonie moje mają tylko Pięć palców
- uczłowieczonych, ludzkich.

Już coraz rzadziej budzi mnie Do życia serce moje kalecząc
Dziobem swym ostrym
- coraz słabiej oddycha...

Lecz poddać się nie chce
Mimo świadomości, iż jako Forma przejściowa
Skazany jest na zagładę - Śmierć.

To nic -
Znowu pomalowałam paznokcie błyszczącą emalią.
Dla siebie to zrobiłam!
Nie dla ciebie!
To nic, że lakier zastygał szybko.
Niepotrzebnie.
Mój uśmiech wtapiał się w twarz..

Żałuj że nie słyszałeś
Jaki dźwięk głuchy wydają palce wystukując rytm Rozczarowania o lustro szyby.

dziękuję...

autor

drazeta

Dodano: 2006-11-15 14:38:21

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie