Mijając Rewolucji

z dedykacją dla wszystkich tych, którym fabryka byłą bliska, w których sercach istnieje teraz prawdziwa pustka.

Ta fabryka, której los podziela wiele innych zabytków w tym mieście.
Tych, których nie przybywa, a jest ich coraz mniej, nie więcej.
To serce nasze, które przez jej brak jest puste i krwawi.
Jak żywa rana, brocząca czarną krwią nic jej nie zdławi.
fabryka pomnik, nasza własna, jak szrama na naszej duszy.
Będzie zawsze przed naszymi oczami, mijając Rewolucji.

Ku jej pamięci, ku jej duszy zburzonej, zapalmy znicz w tej chwili,
jej śmierć przyszła nagle, dopadli ją, zawiesili pętlę na szyi
i rzucili na pastwę losu, na śmierć szybką, lecz w milczeniu.
Pamiętajcie urzędnicy, tylko wy macie ją macie na swoim sumieniu.
Kiedyś przyjdzie Wam pora zapłacić za swe niecne czyny,
uwierzcie w to. kara Was nie ominie bez szacunku sk…

W przekazywaniu historii o jej losie o bestialskiej jej śmierci
w niej zawsze będziemy swe modlitwy pokładać, ku jej pamięci.
W naszych sercach pielęgnować, o nią dbać, jej historię szanować.
I o niejedną łódzką fabrykę walczyć by ją odbudować.
Walcząc o nie i słowem i piórem i krwią własną na śmierć i życie.
Wspomnicie Ją kiedy Wam, któryś z bliskich odejdzie w niebios okrycie.

Kiedyś spojrzycie urzędnicy przez pryzmat próżnej kary śmierci.
Co kochamy, a to odchodzi, na zawsze pozostaje w naszej pamięci.

Insp. Rewolucji 69 Walczmy o nasze łódzkie zabytki!!

autor

dawidny

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2017-02-27 10:26:29

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie