Milczenie

w milczącym spojrzeniu
konsekwentnym jak boży dzionek
poczęty porankiem a umarły zmierzchem
wypatruję słów niewypowiedzianych
zatrzymanych bezruchem warg
którym serce odjęło pierwszeństwo
słowa przed gestem


przedłożyć gest ponad słowa?
zaufać milczeniu?
i dać mu wiarę że jest jak złoto?

może

może potrafię już odczytać spojrzenie
blaskiem świec w podrzędnym pubie roziskrzone
bez obaw mylenia porządku rzeczy

może już nie ma mnie takim jak byłem
może już gestów się nie boję
może potrafię duszę zespolić w spojrzeniu
i tak jak ty z udziałem serca z udziałem oczu
oddać szacunek milczeniu

może

autor

abacus

Dodano: 2005-04-21 08:37:15

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie