miłość

miłość kwieciem usta całowała
skoszonej trawy rozkoszny zapach
zmuszała niebo do ukłonu
tak taka była

śpiewny nastrój o poranku
optymizm za nią kroczył
wieczorem gdy sen morzył oczy
miodowym szeptem do ucha
szemrzący księżyc tuliła

pod burzliwym niebem
ciszą agresję tłumiła
nieodgadniona
budziła podziw

zręcznie myśli poskramiała
cicho spij
jak dzień się budził
podała śniadanie

dziś wspomnienia pozostały
w ogniu iskry już zagasły
niebo coraz niżej
do pacierza pochylona głowa
i już nie usłyszysz
z jej ust miłego słowa

autor

Sabina Gancarz

Napisany: 2015-04-12 Dodano: 2015-04-12 20:49:43

Ten wiersz przeczytano 1173 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie