Miłość i cierpienie I

Kochałem ja dziewczynę,
Była jak cudny kwiat,
Lecz ona mnie zdradziła,
I z innym poszła w świat.

Pamiętam lśniące oczy,
Niby diamenty dwa,
Kto cudo to zobaczył,
W pamięci do dziś ma.

Pamiętam także nogi,
Nikt nie miał takich nóg,
To przez nie zaciągnąłem,
W jej banku wielki dług.

Gdy swoje czarne włosy,
Splotła w warkocze dwa,
Mój zachwyt sięgnął szczytu,
I do tej pory trwa.

Dlaczego miłość niesie,
Ze sobą cierpień moc,
Czy musi dzień zamieniać,
W ciemną bezgwiezdną noc.

Me serce skołatane,
Dla innej nie chce bić,
Dlatego w samotności,
Postanowiłem żyć.

Znalazłem w Internecie,
Zupełnie nowy świat,
Nie znałem tej potęgi,
Mając dwadzieścia lat

Znajduję w nim odpowiedz,
Co rodzi miłość złą?
Jak można żyć z kobietą?
Choć się nie kocha ją.

Ja tego nie potrafię,
Miłości szukam swej,
Takiej jak ongiś była,
Lecz teraz nie ma jej.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-02-18 10:33:05

Ten wiersz przeczytano 1690 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie