Miłość dla poety

Proszę Państwa! A ten wierszyk będzie o tym,
jak autor pewną panią kochał szczerze.
Nie wierzycie, więc Was dziś przekonam szybko,
że to prawda - rzecz się stała na spacerze.

Ona idzie, a on stoi - zwykła sprawa.
Ona przeszła obok niego mimochodem,
lecz jej upadł zwykły bilet tramwajowy.
On go podniósł, żaden szarmant - zwykły model.

Dodać trzeba, że niepiękny i niemłody,
przedwojenny, bo wyglądał dość jowialnie.
Taki wygląd dawno temu wyszedł z mody,
a on czekał na tę panią tu specjalnie.

Był poetą, takim wiecie, średnia półka -
ani lotny, ani chmurny, jak wiatr w mieście,
ale bystry dostatecznie, nie niezgułka,
więc dowcipu mu starczyło na to jeszcze,

by odezwać się w te słowa do dziewczyny:
"śliczny bilet trzymam w ręku aż do nieba.
To daleko raczej, sądząc z Pani miny,
więc kłopotów dodatkowych nie potrzeba."

Pani Miła przystanęła, cud się zdarzył
i poetom czasem miłość trochę sprzyja,
była czuła na poezję - zrazu widać,
a on spytał, bez ogródek :"Czyś niczyja?"

Ona Piękna, oczy ciemne, głowa w chustce.
Powiedziała, że niczyją jest własnością.
Uczuciowo, to chwilowo, raczej w pustce,
że na kawę, tak jak teraz, z przyjemnością.

Stał ze trzy dni nasz poeta, w aurze z deszczem
i się modlił by ją spotkać, jak najęty.
Dziś oboje wspólnie mają żądzy dreszcze,
a wiersz każdy autora uśmiechnięty.

autor

Galeon35

Napisany: 2016-03-04 Dodano: 2016-03-04 12:47:44

Ten wiersz przeczytano 1714 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie