Miłość Lucyfera

Viva el amor! ;) Czyż nie każda kobieta marzy o romantycznej miłości? ;)

Zobaczył ją wśród liści modrzewiu...
Szukał ofiary,
zbyt długo zwlekał.
I znalazł ją gdzieś w lesie,
wśród śpiewu
i nie będzie już na nikogo czekał.
Oczarowany nią do głębi obiecał,
że nie pokocha
tej czarnowłosej piękności
i gdy odwróciła się,
on ogień swój wzniecał,
bo nigdy nie przypuszczał
spotkać wspaniałości.
Zażądał by poszła za nim
w ciemności,
bo taka była duma szatana.
Podeszła do niego,
nie ukrywając zmysłowości,
padła mu do stóp
piękna, nieskalana.
On wtedy zdziwieniem
sam sobie rozkazał
by wziąć ją w ramiona
i trzymać bez końca,
ale szybko z umysłu
ten obraz wymazał,
bo zza gór wyłaniały się powoli
promienie słońca.*
Wziął ją więc na ręce
i skrzydła rozłożył.
Ona nieprzytomnie
poddała się jemu.
W królestwie ciemności
na mchu ją położył
i wtedy właśnie
ku zaskoczeniu swemu...
Zrozumiał,
że od pierwszej chwili,
że od pierwszego spojrzenia,
pierwszego oddechu
pokochał ją sercem,
lecz może się myli,
bo duma zawładnęła
znowu nim w pośpiechu.
Jest królem ciemności,
panem złych mocy,
jak mógłby dopuścić
by jedno spotkanie
zmieniło coś tej księżycowej nocy
i pozwoliło,
że to się stanie.

Rozmyślał o tym,
aż wreszcie spojrzał na nią,
a ona właśnie wtedy się rozbudzała.
Naprawdę poczuł,
że jest jego panią
i pragnął ogromnie
by go pokochała.
Wstała
i powoli podeszła do niego
uśmiechając się niewinnie,
jakby była w transie.
Bała się,
ale on nie miał zamiaru złego,
wyczytał to w jej myślach
i jak w romansie,
pocałował ją
swymi gorącymi ustami,
lecz zaraz oderwał je od jej warg,
bo ona stała przed nim
na policzkach z łzami,
a on wśród pytań,
nieskończonych skarg
pojął, że ona
nie wie co się dzieje,
że się poddaje
jego strasznej woli
i zapragnął widzieć ją
jak się śmieje,
lecz ona się go bała
i wycofał się powoli.

Zostawił ją samą,
bo nie chciał by się bała.
Żal ściskał mu serce
tak pełne miłości.
Pierwszy raz pokochał,
choć zawsze był jak skała,
silny, niewzruszony,
nieznający litości.
Przez parę dni
siedziała samotnie,
wysyłał podwładnych
by ją nakarmili.
Nie chciał do niej podejść,
lecz patrzył przelotnie,
chciał by jego podwładni
także ją czcili.
Ku jego zdumieniu,
pytała o niego,
więc takiego dnia,
czuł się wspaniale,
ale był zły,
gdy dotarło do niego,
że wypłakuje codziennie swe żale.

Postanowił zatem,
że ją odwiedzi,
opowie jej wszystko,
powie co czuje,
lecz kiedy ujrzał jak ona tam siedzi,
pomyślał,
że jej spokój się zrujnuje.
Nie chciał by znów poczuła lęk,
nie chciał by się bała,
ale nie mógł już dłużej wytrzymać
bez jej obecności.
Dlatego poszedł do niej w nocy,
kiedy spała,
by doznać choć trochę jej bliskości.
Jej ubranie stało się czarne,
gdy mrugnął oczami,
chciał by była dla niego tak ubrana.
Ona przebudziła się
i znowu ze łzami,
słuchała posłusznie swego pana.
On tego nie chciał,
z objęć ją wypuścił,
nie chciał by płakała,
odsunął się od niej
i pozwalając by jego czarne włosy opadły,
głowę spuścił,
a ona spojrzała na niego łagodniej.
Odgarnęła lekko włosy
z jego twarzy,
był bardzo przystojny,
miał cudowne oczy
i wtedy pomyślał,
że naprawdę marzy,
że jego dusza
w nicości się zamroczy.
Pocałowała go nieśmiało,
bo taka właśnie była,
ale on teraz dopiero to zrozumiał.
Nigdy się go nie bała;
w ramionach mu się skryła,
a on przytulił ją
jak najmocniej umiał.

*upadły anioł boi się światła

autor

Whisper

Napisany: 2001-06-23 Dodano: 2005-01-25 22:22:04

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie