A miłość przodem

Swój strach puszczałem kiedyś przed siebie,
nie wiedząc, że on ślepy i głuchy,
zamiast ostrzegać w nagłej potrzebie,
paraliżował tylko me ruchy.

W ciągłym napięciu żyć jest nie sposób,
strach włączał alarm i w dzień i w nocy,
a prowokując, cięgi od losu
zbierał, by na dno życia mnie stoczyć.

Dziś miłość puszczam przodem, wbrew lękom,
one są u mnie w skromniejszej roli,
kochając, życia poznaję piękno,
choć błądzę czasem i serce boli.

Lecz z własnych błędów wyciągam wnioski,
z tyłu zostawiam spory i żale,
miłość rozdaję w miarę możności,
tam jej szukając, gdzie mogę znaleźć.

autor

karat

Napisany: 2013-12-03 Dodano: 2015-06-07 17:22:17

Ten wiersz przeczytano 1462 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie