Miłość Słońca

Niebo błękitne
Piękne i smutne
Słońce świeci zaćmione
Blada Pani Księżyc
Zakryła jego twarz

Pocałynek zimny złożyła
Mu na ustach
Zakręciła w głowie
Swoją białą poświatą

Schowała jego lica
Nie chce oddać światła
Tak bardzo pragnie
Zachować je...tylko dla siebie.

Nie może zostać
Musi krążyć dalej
Ze łzą w oku żegna
Żegna Słońce

Zazdrosna Ziemia odrywa
Księżyc od swego kochanka
Zabiera pocałunki
Nie pozwala kochać

Słońce niby tak ciepłe
Tak zimne jest
Jak kamień
Nie kocha...

Ucieszone z walki
Ucieszone z bólu
Nie kocha żadnej
Żadnej nie pożąda

Świeci równo dla wszystkich
Grzeje równo
Równo pali
Tylko serce Jego zimne
Jak stal miecza
Jak Antarktyki lody

Dla kochających i kochanych

autor

jessi-chan

Napisany: 2007-04-25 Dodano: 2007-04-25 14:37:39

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie