Miłości kwiat

15.06.2006

Smutku chmury zasnuwają mą twarz
Spętany łańcuchem tęsknoty
Miotam sie jak zamknięty w klatce ptak
Żalu kamień przygniata niczym granitu głaz

Padam na kolana
Oczy wznoszę ku niebu
W dłoniach ściskam smutku piach
Przesypuje się między palcami
Po policzkach płyną perły rozpaczy

Zostałem tu sam
Gdzieś daleko
Na skraju Raju i Piekła bram
Wiatr wspomnień bezlitośnie ciało me chłosta
Pozostał tylko obraz twój rozmyty
Jak poranna mgła

Poranionymi palcami
Wyciągam zniszczony skrawek przeszłości
Parę słów i rozmyty obraz
Tyle pozostało mi
Przykładam go do spierzchniętych warg
Chowam z powrotem jak największy skarb

Dwie perły rozpaczy spadły na smutku piach
Wtem stał się cud
Mieszając się z nim wydały piękny kwiat
Splecione ze sobą dwie białe lilie
Wyrosły u mych stóp
Pośród pustej krainy bólu
Wyrósł miłości kwiat......
Tristan35o

autor

Tristan350

Napisany: 2006-09-15 Dodano: 2006-09-16 06:55:14

Ten wiersz przeczytano 359 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie