Miłosna celebracja

Modlitwa nasza w uczynku
w warg bezwiednym tango
w dłoniach co błogosławią wolności.

Słowa które przez moc wina płyną
dorzeczem purpury serc rozkochanych.
Ale i piołun gdy rozpacz kwitnie
to poetycki stan nieustannych walk bytu
by surowy oddech nowych dni
mógł począć się w cierpieniu doświadczeń.

Każde dzieło naszych dni
skupia się i opiera na paradoksach
których nie zawsze zdolni jesteśmy znosić.
Powstają przepaście aby w trudzie i lęku
wznosić nowe przejścia i drążyć kamień piękna.
Piękna które drżeniem rozpala komnaty naszych serc.

Niepewni a jednak twardzi jak centra skał
podążamy poprzez wieczność zalegając
tęsknotą wzmacniając ran rozpadliny i kruchość.
Podążamy do jedynego słusznego ogrodu
do miłości bliźniaczej która w nas rozkwita
która nas określa w połączeniach życia.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-04-19 Dodano: 2007-04-20 17:13:24

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie