5 minut w kościele

Wielkie, głębokie oko patrzy przez drewniane wrota
otoczone lazurowym konturem świata
wewnątrz, pośród przepychu złota
Jezus Chrystus spogląda miłosiernie na swego kochanego brata.

Krzyż mocny, stabilny ruchy mu krępuje,
a ten co patrzy z ławki nie może Go ocalić,
lecz, wie, że mimo wszystko Pan go wysłuchuje
chociaż nie potrafi narzędzia zbrodni spalić.

Po bokach stacje męki wiernego obejmują
przed nim sosnowy klęcznik rozgrzesza wszystkie winy,
z ukrycia oczy Madonny modlitwę obserwują
taką żarliwą, gorącą, daleką od kpiny.

Cztery witraże stopione w zieleni, błękicie
pozwalają zapomnieć o wszelkich, dawnych zbrodniach
w tym oto miejscu zaczyna się życie
oparte na pięknych, mających sens modłach.

Ogłuszająca cisza przemyka przez organy,
wypolerowany ołtarz do siebie zaprasza
wychodzi wierny szczęśliwy przez konfesjonału bramy
odpokutując za czyny Judasza.

A Chrystusa łagodne źrenice
i ten uśmiech lekki, niezbolały
odkrywają swoją tajemnicę
tylko przed tym, kto jest w wierze stały.

autor

mariposa

Napisany: 2005-07-06 Dodano: 2005-11-28 16:12:54

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie