Mit o miłości - A

Znajdujesz się na dnie serca
tam pozostajesz
ilekroć próbuje
uczyc sie kochac na Nowo
mit ze snu staje sie jawą
jak Feniks odradzasz się
z paleniska serca mego
uczyniłeś mnie Ikarem
lecz skrzydła zbyt słabe sklejłeś
czy pozostane w Twojm śnie
dzieckim Iliady
czy też zapomniany
spłonę Prometeuszowym ogniem
skazany przez bóstwo uczucia Twego
Kamień jaki rzuciłeś
zbyt Ciężki dla mnie
gdyż me serce słabe
a Ciężar zbyt ogromny
przejmując Syzyfa obowiązki
nie godzien stąpać
i kare swą odbywac
po Krańcach serca Twego
Ciemność nastała
Noc zwycieżyla
Viva Wiktoria
składam pokornie skrzydła
zapalam swój ogień
i podążam
przez gruzy z kamienia
rozbitego mym wyrokiem
upadam ilekroć
karzesz mnie piorunem
swego skaranego uczucia
zapisaleś się
na kartach mej Iliady
pozostawiając mnie samotnym
tam gdzie tłumu obecność

autor

K....nieznany

Dodano: 2005-03-18 23:17:22

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie