Młodzieniec

Biedny starcze powiedz mi
o czym twoja głowa nocą sni
może są to zielone łąki kwieciste pola
stara pachnąca sianem wiejska stodoła
Piękny wiosenny zapach bzu
Proszę proszę nie budzcie mnie jeszcze ze snu

Bo ja nie śnie ja to czuje
ja to widzę ja się tym delektuje
dotykam drewniane oknienice
pomagam matce przestwiać donice
Znów idę do szkoły
pomagam ojcu kadzić pszczoły
proszę proszę jeszcze chwila
nagle

czujesz ciepło na swych skroniach
oczy otwierasz mysląć że to ciepło ukryte w twojej matki dłoniach
widzisz kota
kompana twej starości wiernego
przyszedł do ciebie ogrzać się z parapetu zimnego

czujesz ból w serduszku swoim
spływa łza po starczym policzu twoim
leżysz w przedwczesnej agoni
patrzysz i nie nawidzisz swoich dłoni
niby moje a nie moje
wszystkie blizny to historie twoje
cały świat który Cię otacza to nie rzeczy lecz symbole
przypominajace Ci młodosci swawole

oczy widzą
oczy pragną
nogi chcą
próbują
lecz z sił opadną
I już czujesz sie nikomu niepotrzebny
na najmiejsze uciechy tego swiata
za stary za biedny

Boże choć coraz blizej do spotkania naszego
coraz bardziej nie rozumiem sensu istnienia mojego

autor

Artur_Kra

Napisany: 2016-09-18 Dodano: 2016-09-18 22:06:57

Ten wiersz przeczytano 751 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie