Modlitwa feniksa

Słońce,
Swymi jasnymi ramionami dotykaj mej głowy.
Boże, proszę,
Niech złote promienie zawsze ogrzewają me skrzydła.
Niech blask rozświetla mi drogę przez te ciemności,
Aż mój głos dotrze przed twe oblicze.

Ogniu,
Swymi karmazynowymi językami liż moje ciało.
Boże, proszę,
Niech płomienie pochłoną me skrzydła.
Niech rozpalone do białości żelazo
Przebija me serce złamane przez miłość.

Krwi,
Szkarłatnymi strugami spływaj z mych ran.
Boże, proszę,
Niech czerwone łzy chrzczą me skrzydła.
Niech słowa tej pieśni dławi posoka
Zanim jej dźwięki dotrą do ludzi.

Ziemio,
Swymi zielonymi dłońmi zbieraj moje szczątki.
Boże, proszę,
Niech brązy i zielenie tulą me skrzydła.
Niech me prochy nie spoczywają w grobie,
Lecz polecą z wiatrem tam gdzie moja dusza.

Księżycu,
Swym srebrnym blaskiem gładź moje plecy.
Boże, proszę,
Niech białe ostrze przebije me skrzydła.
Niech świat usłyszy jęk mego bólu,
Zanim spadnę na ziemię.

Śmierci,
Swym zakrwawionym mieczem dotknij mej szyi.
Boże, proszę,
Niech zimne ostrze uniesie się ponad moje skrzydła.
Niech kwiecie uwiędnie,
Skropione moją krwią.

Pamiętam,
Prosiłem Boga o promienie słońca, o śmierć w ogniu,
O to, by moje skrzydła spłynęły krwią,
Aby moje prochy wyrwane ziemi uleciały z wiatrem.
Prosiłem o pieszczoty księżyca i łaskę śmierci.

Bóg dał mi życie. Czy to sprawiedliwe?

autor

DuoD

Napisany: 2005-12-04 Dodano: 2006-03-18 17:50:15

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie