a mogliśmy mała...

A mogliśmy spotkać się
w inny czas,
wyszeptać słowa
przy innym drzewie,
i ręce mogliśmy
ot tak bezwiednie
schować w swym wstydzie
miast wyciągać do siebie.

Minąć się można było
bez wzruszeń,
bez żalu za uniesieniem
przekwitłym
przejść obojętnie
kneblując serce
być własnym cieniem
w lustrze odbitym.

Powiedzieć starczyło
słowo za dużo
inaczej spojrzeć,
myśleć inaczej,
uciec przed sobą w odległa krainę
fałszywych oczu
i błędnych znaczeń.

Tak,
tylko tyle,
lecz dla nas za wiele,
nie umieliśmy
poskromić wzroku
myśli odkryte wieczór połączył
naiwne psiaki w miłosnym amoku...

dojrzeliśmy.

autor

Ja(cek)

Dodano: 2009-06-13 00:10:43

Ten wiersz przeczytano 1001 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie