a mogliśmy mała...
A mogliśmy spotkać się
w inny czas,
wyszeptać słowa
przy innym drzewie,
i ręce mogliśmy
ot tak bezwiednie
schować w swym wstydzie
miast wyciągać do siebie.
Minąć się można było
bez wzruszeń,
bez żalu za uniesieniem
przekwitłym
przejść obojętnie
kneblując serce
być własnym cieniem
w lustrze odbitym.
Powiedzieć starczyło
słowo za dużo
inaczej spojrzeć,
myśleć inaczej,
uciec przed sobą w odległa krainę
fałszywych oczu
i błędnych znaczeń.
Tak,
tylko tyle,
lecz dla nas za wiele,
nie umieliśmy
poskromić wzroku
myśli odkryte wieczór połączył
naiwne psiaki w miłosnym amoku...
dojrzeliśmy.
autor
Ja(cek)
Dodano: 2009-06-13 00:10:43
Ten wiersz przeczytano 993 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Byle co rozwiewa mgłę miłości, raz będą to dąsy, innym
razem złości.
Ja też dojrzałam... szkoda, że on nie.
Ładny wiersz.
Pięknie nic dodać nic ująć,braw@ pozdrawiam
do prawdy trzeba dojrzeć to znaczy odczuwanie
zamieniono w ostrożne kroki wtedy nastąpiła
spontanicznie Wiersz zjawiskowy bo w naturalny sposób
ciepły otworzył piękno +
świetny wiersz ..a wystarczyło tylko chcieć i
powiedzieć..tak
Bardzo ladny wiersz , osobliwe metafory . Pieknie
napisales o swojej milosci . Serdecznie pozdrawiam !
Super wiersz...przypadek czy przeznaczenie ale
najwazniejsze zeby bylo spelnienie...czyta sie z
przyjemnoscia ...
No bo jak człek dojrzeje to ... . Daję plusa :)
miłość-- ile o niej i jak można pisać - świetny wiersz
-pozdrawiam
ciekawie, obrazowo, w fajnej formie - dla mnie super
Po prostu Wiersz.Pozdrawiam
Piszesz obrazami, a te psiaki to ukoronowanie. Podoba
mi się.
a mnie rytmiczniej się wydaje: starczyło
powiedzieć... jakoś tak:)...wiersz świetny:)
dobra pointa. pozdrawiam ciepło :)
Czasami jedna mała czarna myśl
jest sufitem w świecie wyobraźni,
szczeka na ciszę i letnią zieleń;
transponuje się na różne płaszczyzny,
na powieki nawet gdy są zamknięte.
Nie powie nic, ale chce zgasić światło.
Selecty fromy uniony i inserty to
labirynty pytań i zbędnych odpowiedzi.
Zdaje się, ubisz procesy i kije co nie mają końca,
czasem sprawiają wrażenie nieskończoności,
niczym bezkofeinowa mała czarna.
A w uśmiechach i podskokach każda mała
macha rączką w dorosłość.
Czarnoksiężnika i wiedźmy,
maleńka jest sobie wierna,
kocha tych, którzy są dziećmi.