Mój azyl

Na skraju puszczy, tuż przy jeziorze,
gdzie dąb się w wodzie przegląda stary.
Snuje się zapach dymu z ogniska,
i smęcą struny romskiej gitary.

Spróchniały pień do drzemki zaprasza,
rozgrzaną korą gości swych grzeje.
A wiatr buszując w obłokach pary,
przynosi ciepłych nocy nadzieję

Na uroczysku łoś wściekle prycha,
klępy pilnuje przy wodopoju,
Borsuk łasicę w korzeniach zdybał,
obeszło na szczęście się bez boju.

Nagle zmarszczyła się woda w trzcinach,
drobniutka fala blask ognia niesie.
Łyska nurkuje w głębokiej toni,
hukanie sowy rozbrzmiewa w lesie.

Usypia mnie kniei senna cisza,
choć ciekawości swej nie przekraczam.
Niby znam sekrety puszczy starej-
A jednak co roku do niej wracam ...

autor

Stumpy

Napisany: 2016-03-16 Dodano: 2016-03-16 13:13:35

Ten wiersz przeczytano 1030 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie