Mój dom

Mojej mamie, która zawsze mnie wspiera:*

Zamknięte okno.
Zamknięte drzwi.
Tylko ty, który
wciąż mi się śnisz.
Lecz czemu spokój
i cisza są tak daleko?


Spoglądam przez okno.
Pukam do drzwi.
Pytam wciąż, czy ktoś
w końcu otworzy mi?


Po szybie zaczynają
powoli spływać łzy.
Droga do drzwi staje się
coraz bardziej odległa.
Szukam wciąż klucza
by otworzył mój los
gdy nadejdzie czas.


Pragnę zdobyć swobodę,
lecz życie inaczej naucza.
I choć bardzo tego chcę,
brak odwagi zniechęca
już od dawna mnie.
Gdy mój dom tak
daleko wciąż jest.

autor

Mimosa Blanca

Napisany: 2008-06-16 Dodano: 2008-07-08 01:46:10

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie