Mój kraj
Jest kraj stanowiący
mały znak na mapie świata.
Jest moim domem,
moją ojczyzną,
podstawą życia.
Tu od pokoleń jest
moja rodzina.
Miejsce urodzenia,
dzieciństwa, młodości.
Wykształcenia mego i dzieci.
Pracy zawodowej,
o rodzinę troski.
To wspomnienia smutne
i pełne radości.
To okno otwarte
do przyszłości.
To kraj ludzi dzielnych,
mądrych, pracowitych.
Odbudowali kraj z
ruin wojennych.
Zerwali pęta niewoli.
Bezkrwawo wolność
wywalczyli.
Dumna jestem z osiągnięć
gospodarczych, naukowych,
kulturalnych moich rodaków.
Jednak, by nadal się rozwijać
wszystko zależy od pracy
i podejścia społeczeństwa.
Trzeba pamiętać, że nic
na zawsze nie jest dane.
Komentarze (13)
Dobrze jest że ten kraj jest.
Prima wiersz:)
Bardzo ładnie i optymistycznie... Pozdrawiam
serdecznie:)
Mądrze i pięknie piszesz o Ojczyźnie Krysiu, piękna
jest duma z bycia Polką, masz rację powinniśmy być
dumni z tego, kim jesteśmy, puenta też do
zastanowienia, bardzo trafna!
Pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie
Pozdrawiam serdecznie :)
Dokładnie. Świetny wiersz i mądra puenta.
Pozdrawiam serdecznie :)
Tu jest mój dom moja Ojczyzna ...
Otóż to.
Jeśliś z niego dumna, to zasługujesz na plusik i Ty, i
wiersz.
Twój przekaz skłania do refleksji nad istotnymi dla
nas wartościami.
Warto się nad nim pochylić.
Pozdrawiam.
Marek
to prawda, strzeżmy skarbu którym jest
wolność,,pozdrawiam:)
też jestem dumna, a rozsądek i doświadczenie
podpowiada,że nic nie jest dane raz na zawsze.
I własnie o to chodzi, pozdrawiam serdecznie Krystek.