Mój nieznajomy

Nie jest to typowy wiersz jeżeli można w ogóle go tak określić. Może to poprostu marzenie większości z nas...

Zamyślona tak głęboko jak na dnie moneta
Próbuje wciąż przypomnieć sobie smak jego ust
Oddycham wciąż słodkim zapachem perfum którymi skropił czarną koszulę
Przypominam sobie blask który bił od niego oślepiając proste oczy
Powtarzam w myślach każde słowo jakie wypowiedział
Myślę tylko o nim o niczym innym
Skupienie odchodzi daleko gdy znów przywołuję jego obraz
To stało się tak nagle i nieświadomie
Zakochana od pierwszego wejrzenia w kimś kogo nie znam
A mimo to rozumiał moje posunięcia ku jego osobie
Odwzajemniał każdy gest
Nie wahał się przed niczym
A ja niepewna czy dobrze robię poszłam na całość
Rozstaliśmy się po krótkiej chwili a pożegnał mnie
Namiętnym pocałunkiem którego nigdy nie zapomnę
Nie można go określić jednym słowem
Pół anioł pół szatan weń wcielony
Przystojny czuły i uroczy
Przy tym wrażliwy delikatny i spontaniczny
Mieszanka idealna bohatera ze snów
Nawet nie wiem jak miał na imię
Pozostawił mi tylko nadzieję i miłe wspomnienia
Taki był mój nieznajomy...

autor

Martitta-Magic

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-12-02 12:51:02

Ten wiersz przeczytano 757 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie