Mój sen mój koszmar

Mój sen,
Jest jak cień,
Od którego uciekam,
wraca,
gdy jestem zlękniona,
samotna i stłumiona,
jak teraz gdy budząc się o poranku,
myślę o moim niedoszłym kochanku,

I w swej samotności się tulę,
w swoją skorupkę,
w mozole ją buduję,
by powrócić nieco odmieniona,
do swych marzeń,
idei i starych przekonań.

Co się stało nam, mi,jemu,
Że radośnie wśród życia pląsając,
Robimy z tego pozę,
Rzeczy ważne odkładając,
Tłumiąc życie w fałszywym wstydzie i kalkulacji
wygody i nieco zgubnych racji,
bo jakby nie było,
świat nasz się nie zmienia,
każdy potrzebuje miłości,
zrozumienia,
i życia spełnienia.
A to co jest tylko wypełnienie,
i tak żyć?

autor

iwona721226

Napisany: 2015-11-05 Dodano: 2015-11-05 01:19:39

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie