Mój strach

Ty prowadzisz mnie w dół,
Wprost w nieznany mi tłum,
Tak prosto bez pytań, próśb, podtekstów
Bez nudnych gróźb, twych ,mdłych róż
Bez dróg na skrót,
Dźwięcznych jak mego requiem,
gorzkich nut

Wturuje uderzeniem na brzeg,
Starych moich pieśni strof,
By dowieść wam,
Że to idealny koniec mój,
Rzucić się na swoich słów,
Płonący stos

Brne, nie licząc który już to raz,
Idę z nim, lecz sam
Powtarzając tak w swe cztery ściany,
Nędzny, słów wygłodniały
Pokonałeś się sam,
Twa walka nic nie warta,
Twą krwią bezsensu usłana,
Litoścą Boga wezbrana...

autor

de Marko

Dodano: 2006-12-13 20:01:05

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie