Mój wszechświat
Jesteś maleńką drobiną,
W świata kosmicznej przestrzeni.
Jednak losy wszechświata,
Twój byt też może zmienić.
Wydajesz się małą kruszyną,
Co niknie w epokach dziejów.
Są jednak takie momenty,
Gdyś mocarz dla mini dziejów.
Swym bytem losy wzbogacasz,
Dajesz początki nowe.
Co kiedyś, gdy już odejdziesz,
Poniosą idee twoje.
Dla tych, co przyjdą po tobie,
Zostawisz mały cień siebie.
Choć nikt cię może nie wspomni,
Lecz w sobie, będzie niósł ciebie.
autor
elliza
Dodano: 2016-03-31 18:15:51
Ten wiersz przeczytano 505 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
'jesteśmy pyłkami w kosmicznej przestrzeni...'
Ciekawie opisane przemyślenia, ciepło pozdrawiam.
chociaż nikt ciebie nie wspomni ..to i tak ..wiatr
myśl twoją w świat poniesie ..
Ciekawie, ale msz wymaga malutkich poprawek w kilku
miejscach.
Wydajesz się małą kruszyną,
niknącą w dziejów epokach.
Są jednak takie momenty,
gdyś mocarz w historii splotach.
Swym bytem losy wzbogacasz,
dajesz początki nowe.
Kiedyś, gdy już odejdziesz,
poniosą idee twoje.
Dla tych, co przyjdą po tobie,
zostawisz mały cień siebie.
Choć nikt może nie wspomni,
lecz w sobie, będzie niósł ciebie.
Powiem, że ... kapitalny, z ogromnym ładunkiem prawdy
egzystencjalnej.
Lubię wiersze z pierwiastkiem filozoficznym :)
Ciekawy wiersz Lubie ludzi myślących Pozdrawiam
ciepło
Gdyby tylko na tym, że po sobie zostawimy potomstwo
miał polegasć sens życia, to byłoby to marnością a co
mieli by powiedzieć ci, co nie mieli potomstwa?
Myślę, że po śmierci pozostaniemy żywi w sercach
najbliższych.
refleksyjny wiersz ... pozdrawiam
dobra refleksja Pozdrawiam:))
i ten wiersz będzie tego potwierdzeniem:)
Dobra refleksja, moze cos z nas poniesie ktos w sobie.
Serdecznosci.
też i odwrotniew:)