Mój zwyczajny niezwyczajny dzień.

do gwiazd.. tam.. wysoko..

Dzień..
Słońce.. świeci wysoko..
Ciepłem..
Ogrzewa moją twarz.. maluje policzki..
Wiatr.. głaszcze moje włosy.. cichym szelestem..
Stopy lekko fruną nad ziemią..

A tu..
Teraz..
Wieczór..

I Ty..
Stoisz..
Tak, to na pewno Ty..
I ja..
Gdzieś w oddali..
Ukrywam swój wzrok..
Przechodze obojętna..
Nagle..
Szept.. Mój szept.. I Twój..
Ciche słowa..

Twoja twarz..
Oczy, usta..
Coś drgnęło..
Ale czy to iluzja? Nie..
To ciepły wyraz twarzy..
Po chwili gdy odeszłam..
To wszystko wygasło..
Poszło w niezapomnienie..

Ja.. teraz.. tutaj..
Siedzę na białej i brudnej ławeczce..
I maluje moje łzy na szkle..
Myśląc że ta drżąca sercem chwila..
Kiedyś jeszcze powróci..
I że powiesz te dwa..
Ukochane słowa..

[ namalowano moje łzy na szkle.. ]

autor

megan216

Dodano: 2007-03-06 21:58:36

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie