Moja piękna śmierć

Żuciłam się pod samochód
Zupełnie świadomie.
Tak samo świadomie
Wstrzyknęłam sobie dawkę w żyłę.
Chciałam uśmierzyć ból
A potem umrzeć.
Tak bardzo pragnęłam stąd odejść
Mimo, że były osoby, które tęsknią.
Zrobiłam to z premedytacją
Nie czując już nic.
Miałam dość deszczu lecącego mi w oczy,
Dość pustki na poduszce obok.
Teraz patrzę na swój grób;
Te wszystkie piękne kwiaty,
Te wylane łzy,
I ja.. ich nie warta.

...nauczyłam się umierać w sobie...

autor

n!ew!dz!alna

Dodano: 2006-06-30 17:50:33

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie