Radość z istnienia

Dla ludzi ktorzy nie widza

Światłość dnia
Poświata bezchmurnej nocy
Zapach jaśminu słodko otulający
Ciepło dotyku kojącego tęsknotę
I wiatr rozwiewający włosy
Zapytał ktoś
O czym mówisz
Milczę choć wnętrze me krzyczy
Przecież to radość bycia żywym
Czucia tego co takie banalne
Proste pospolite
I tak codzienne że aż niezauważalne
Czemu pytasz człowieku
Czy nie czujesz swego istnienia
Jeśli nie widzisz piękna swego małego świata
Znaczy że jesteś już martwy choć jeszcze żywy
I serce Ci bije
I słyszysz
I wciąż patrzysz a dalej nie widzisz

Człowieku dostrzeż to co dla Ciebie niewidoczne
A wrócisz do żywych

Darku jest wiele wartego zobaczenia

autor

Iwona K.R.

Napisany: 2000-06-08 Dodano: 2004-12-08 09:52:10

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie