Moja Pustynia Nebo

Zapraszam Ją na pustynię mego serca

Moja pustynia Nebo
Z karawaną ziszczenia

Jaskinie milczenia
Wydmy spełnienia
Słońce wypalenia
Wiatr posłańcem odnowienia

To moja pustynia Nebo
W ucieczce przed niebytem realnego spustoszenia

Nomadem uczuć na niej się staję
Czerpiąc ze studni Jakuba
Kropla po kropelce
Najcenniejszego eliksiru tajemnicę

To moja pustynia Nebo
Już nie ucieczki granica

Oaza rąk splecionych
Serc otulonych
Wnętrz otwartych
Dusz napełnionych

To moja pustynia Nebo
Wyjdź na nią spełnij swego serca pragnienia

autor

Zuzja

Napisany: 2008-01-25 Dodano: 2008-01-25 20:55:38

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie