MOJA SAMOTNOŚĆ POZWALA ZAPOMNIEĆ
Błękitne morze smutku
dryfująca łódz nadziei
Jestem sternikiem własnej samotności
w szlejącej burzy wspomnień
Moja miłość
to niekończąca się aleja gwiazd
rozświetlająca ciemne przystanie życia
Już nie płaczę
Łzy jak koraliki starego naszyjnika
gdzieś tam w starym pudełeczku
Moja samotność pozwala zapomnieć
zabliźnić blizny
Jestem jak mała Calienczka
uwięziona w płatkach róż
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2009-03-22 10:15:08
Ten wiersz przeczytano 487 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Czyzby samotnosc z wyboru? Jesli tak to mozna sie z
nia zaprzyjaznic, Dobry wiersz , Pozdrawiam,
Przyjemny w klimacie i brzmieniu, nostalgiczny wiersz,
sugestywne metafory. W pierwszym odruchu wydaje mi
się, że wers „zabliźnić blizny” jest
nielogiczny, może lepiej byłoby zabliźnić rany?
pozdrawiam.
nieraz samotność dystans do uczuć daje ukojenie Bardzo
ładny wiersz
Być sternikiem własnej samotności to znaczy łagodzić
wspomnienia.
wiersz ładny, pouzupełniaj znaczki polskie i
literówki, pozdrawiam ciepło
troszkę smutny, ale bardzo dobry wiersz. Niestety
często się musimy zmagać z samotnością w tak wielkim
świecie, pozdrawiam