Moja tęsknota

W mgłach poranków się snuje, jak senna -
- każdej nocy się drażni i bawi.
Nieugięta, goryczą brzemienna -
- porwie uśmiech, w głębinach zostawi.

Nie zabieraj tęsknoty ode mnie,
która żyć już samotnie nie umie.
Niechaj krzykiem zagłuszy pragnienie,
oczy łzami nawilży od wzruszeń.

Niech trwa ze mną - ukryta w westchnieniach,
kiedy sen się przytuli do oczu
przyodzieje kołderką zwątpienia
i nasyci ciężarem niemocy.

Nie zabieraj tęsknoty, bym mogła
nocną ciszą o życiu rozmawiać.
Zmysłem zdarzeń pragnieniom się poddam,
w strofach wiersza nadzieję zostawię.

autor

Krysy

Napisany: 2013-04-17 Dodano: 2013-04-17 04:22:40

Ten wiersz przeczytano 3160 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie