Moje cierpienia..

Stałam wśród traw łąki
krzyczałam z bólu rozłąki
z piersi krzyk się donosił
to ból serca którego nie znosił

Przez złość i zazdrość
łzy płynęły gorące
przez wiek i czas
podziałów nie znoszące

W pięść dłonie ścisniete
ramiona skulone , żalem spiete
ptaki trwożliwie krzykiem zbudzone
krążyły wśród drzew przestraszone

Tak stojąc naturze wyrzucałam żale
a natura milczała stale
słuchała mojego cierpienia
krzyku z głębin rozżalenia

A gdy imię twe chciałam wykrzyczeć
otworzyłam powieki i była cisza
w ciszy łzy cichutko spływały
usta krzyku nie wydawały

To sen to sen mówiłam
przez sen z tobą byłam
nic nigdy mnie nie spotkało
napewno we śnie kochało..

Tobie..K

autor

Lwiczka

Napisany: 2006-04-04 Dodano: 2006-11-25 11:25:06

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie