* Moje miejsce na ziemi *
Przeniosę Twoje serce skołatane do mojej krainy, gdzie mieszkam, by przynieść wytchnienie ...
moje miejsce na ziemi
gdzie słońce kąpie się w jeziorach
a korony puszczy prastarej
szumią tajemniczo strzegąc swojej duszy
w gąszczach ukrytej
przed okiem wędrowca
tętniąca swoim rytmem
w zwierzynę zasobna
gdzie wije się rzeka
unosząc błękit w dzień pogodny
innym razem chmurzy się złowrogo
błyskawicą rozdzierając tonie
tylko przęsła mostu siłują się z mocą
żywiołu krojąc wiry zawzięcie
Gniazda bocianie pełne klekotu
łąki pachnące ziołami kwieciem
rozmarzone
w złocie kłosów lśnią radośnie maki i
chabry
jak strojne panny na wybiegu
stawy pełne żab kaczek w sitowiu
ukrytych
nad nimi wierzby pochylone
jakby chciały zaczerpnąć wody
obok dziki bez i głogi wśród ostów
pokrzyw
strzegące brzegów uroczysk
wtapiam stopę bosą w rajski dywan mchu
gdzie paproć muska pieszczotą wzniecając
dreszcze
chłodem rosząc daje wytchnienie
zmęczeniu
sezam doznań gra w kosmosie ciała
melodię spokoju
/DianaWM/
Wanda Molik
Komentarze (8)
Tak, ziemia ojczysta ,cudowna-rzecz
oczywista-pozdrawiam, bardzo realnie i ślicznie
przywołane obrazy.
Czuje to piękno jak do mnie płynie z wiatrem,
spokojem, słońca promieniem....
piękne użycie metafor w dobrym stylu..Twoja
umiejętność ukazywania emocji zostawia mnie pod
wrażeniem...pozdrawiam
Wando piekny wiersz...melancholia.....moc i
piekno...poczułem dreszcze i magie..jestem pod
wrazeniem...b.dobry wiersz....pozdrawiam...
z przyjemnością czytam tak piękna poezję. pozdrawiam
serdecznie.
Każdy z nas ma tą swoją małą Ojczyznę. Za wiersz +!
Ojczyzna,zawsze ukochana bywa,,
gdziekolwiek wyjedziemy jej obraz ze
soba zabieramy za gory i oceany,,,
pieknie i wzruszajaco przywolalas
wspomnienia,,pozdawiam wiosennie
z dalekiej Australii.
przywołałaś wspomnienia lata ... całkiem zgrabnie
...:)