Moje wołanie o pomoc

"...Dlaczego tak się obawiam, że za minutę trzeba będzie wstawać i żyć? "

Może nie widzisz,
kimkolwiek jesteś..
Tej postaci co stoi na deszczu,
a noc ją przykrywa, ciemna, nieprawdziwa.
Mimo, że przecież jest dzień.

Może nie słyszysz,
nieznany człowieku,
krzyków tej postaci, co tonie w zimnym deszczu.
A noc ją przykrywa, ciemna, nieprawdziwa.
Nie istnieje dzień.

Dlaczego nie rozumiesz,
czowieku bez duszy,
że te białe ręce bezbronne,
które ona do ciebie wyciąga,
to prośba o siłę?

A noc ją przykrywa,
ciemna,
taka nieprawdziwa.
Oczy puste, wokół cisza.

Choroba powoli mnie niszczy...

autor

Łucja

Dodano: 2008-12-08 17:02:49

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie