Z mojego okna

ten wiersz jest odreagowaniem od stresu

Z mojego okna widać
Klon piękny i młody
Z niego co rano maleńki ptaszek
Swym trelem budzi mnie

Trawnik ślicznie ostrzyżony
Żywopłot oddziela teren szpitala
Od reszty ulicy

Jest piękny słoneczny dzień
Zamyślona, wpatrzona w dal
Tak chciałabym już wyjść
Tęsknie aby móc być w domu

***

A było tak wspaniale
Syn na żaglach
My na plaż
Słonecznej kąpieli oddawaliśmy się
Tylko powrót okazał się niefortunny
Pozostawił w mym sercu duży cierń

Chciałabym podziękować ekipie Karetki Pogotowia która udzieliła mi pierwszej pomocy. Wspaniałemu personelowi izby przyjęć. I najcudowniejszym ludziom Szpitala Wojewódzkiemu w Koszalinie, oddziałowi Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej. Szczególnie dziękuje panu lekarzowi Maciejowi M. za profesjonalne podejście do pacjenta. W dzisiejszych czasach tak źle mówi się o ludziach w „bieli” , ja spotkałam się z życzliwością w ciężkim momencie mojego życia.

autor

(OLA)

Napisany: 2006-07-10 Dodano: 2006-07-10 14:59:23

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie