Moment zapomnienia prowadzący w...

Zamknięte serce w apatii,
zajęte czymś dłonie by modlitwą się nie parały,
oczy oślepione z zyskiem dla obojętności.
Wszystko by zapomnieć kim naprawdę jesteśmy.
Odwrócić uwagę od nieuniknionej śmierci.

Prócz tego nic,
to tylko drobinki, ledwie iskierki zapomnienia -
czasami bez powrotu.

Wyłanczasz swój umysł i dryfujesz w przestrzeni,
która nie zna już wytycznych
a gwiazdy to tylko iskierki zapomnienia.

Moment zapomnienia prowadzący w jedną stronę.

Prócz tego nic,
to tylko drobinki, ledwie iskierki zapomnienia -
czasami bez powrotu.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-05-13 Dodano: 2007-05-13 11:02:59

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie