Melancholia wyzwolenia

O! Depresjo mroczno-rodna
krzepnącego w deszczu słońca
topielczego grzęzawiska wodo nieruchoma
w twój balsamiczny urok pleśni wpatrzony
ja odurzony klątwą dziwnych dni na umór
we wszystkim rozpoznaję już twój odcisk
wszystko wydaje się być określone tutaj
twoim królestwem wiecznego upadku
martwego apetytu na śmierć i procesu
w jednolitych stanach gorzkiej zdrady

Pamiętam ten okres mrocznego oświecenia,
gdy mijał mnie czas w cierniowym zbliżeniu
i wabiące okazały się marzenia o wiecznym spoczynku
w szkarłatnych spiekotach przestrachu i rezygnacji
nie doświadczyłem jednakże prób ostateczności
pozostając boso na zimnych popiołach
w półprzytomnych wizjach o utraconym kochaniu
odkryłem zdolność pokochania twoich spraw
zalet i wszelkich wad poetyckość

Teraz
uzależniasz twórczość moją powrozami swych historii
wiodąc w marszu dekadencję w czasach obecnych tu obcości
rytmy słone i ostrzące jak przyprawa z wnętrza piekieł
bywasz refleksem tajemnej wiedzy
smutkiem z idealnym z dawna skutkiem
są na krańcach walącego się nieporządku
sprawy, które straszą nas naszym własnym rozumem
zamieszkały, więc we mnie surowe potrzeby
w ułamkach dzikiego spalania, gdy stajesz się osłoną,
gdy stajesz się obrzydzaną kochanką

Bez lęku spocznę pod twym godłem archaicznym
ty zamiennie unieś mnie raz jeszcze na pięciu skrzydłach
przemijającego niepokoju do większych źrenic
łudzących i strasznych pomysłów na przyszłość
Z twego łona śmiertelnej chwały
wśród pokus wypić pragnę jad cuchnący,
gdy zbroczonym cierniem takim sromni
pozostanę wolny od zatruć
oddany tobie
poddanym szczepieniom zapamiętania

autor

PIOTR

Napisany: 2007-05-11 Dodano: 2007-05-11 16:58:42

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie