Monolog

Mimo wszystko niczego nie żałuję
nie czuję już smutku,żalu i nawet przykro mi nie jest.
Bolało,bardzo bolało
ale wiedziałem,że najlepszym lekarstwem na zło
jest czas.
Tylko mijające dni,tygodnie
mogły wyleczyć mnie z uczucia,które było świętością.
Wielokrotnie jak kiepski gratis do taniego towaru
rozdawałem puste uśmiechy na lewo i prawo
mając świadomość,że oszukuję samego siebie.
Nie wiem dlaczego piszę to tu i teraz
w tym czasie i na tym portalu,nieważne.
Pamiętam doskonale owego"omyłkowego"sms-a
był chłodny deszczowy wieczór
sączyłem ulubione półsłodkie gapiąc się w gwiazdy,których nie było
pisałem wtedy ostatnią wiadomość do byłej partnerki
i chyba w nadmiarze wypitego alkoholu
zamiast piątki wybrałem dwójkę.
Tak,wyryte zmęczeniem słowa trafiły do ciebie
nazajutrz odpisałaś i tak się zaczęło.
To była bajka,takie rzeczy zdarzają się raz w życiu.
Przeznaczenie mówiłaś,miałaś rację.
Nie będę rozpisywał sie nad tym co było dalej
jedna wielka fascynacja zdominowała nasze życie.
Niestety,Pan chyba miał inne zamiary
i dziś z tych kilkuset zdjęć
zostało zaledwie kilka.
Każdego dnia siadam przy nich,wspominam
każdy detal,każdy szczegół kasując jedno za drugim.Nie szukam winnych.
Pamiętam cię nadal i pewnie nigdy nie zapomnę
i tak jak zawsze marzę o twoim szczęściu...
Dawid.

P.S.Paulo Coelho
O dziwo, czas, który goi rany, pokazał też, że w życiu można kochać więcej niż jedną osobę...
gówno prawda.

OCEAN@interia.eu http://www.youtube.com/watch?v=dBC7JtNCLVs

autor

Kruchy

Dodano: 2010-09-14 09:24:05

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie