MONOLOG
Zasłuchałem się w rytm fali,
która kroplą czas odmierza.
Niesie wieści z wielkiej dali
i horyzont nam poszerza.
Czym jest władza,instynkt ,miłość
a czym zwykłe poświęcenie.
Co zachłanność czy to chciwość ,
może głuche otępienie.
Tak niewiele przecież trzeba,
zwykłą rzeczą tak się cieszyć.
Nam wystarczy kromka chleba
i naprawdę się nie spieszyć.
Wiem kariera ,przyszłość,sława.
A dojrzałość waszym wrogiem?
Może pycha w was przemawia,
brak pokory też przed Bogiem.
Po co mówię przecież wiecie
i nikogo to nie zmieni.
Wieje wiatr szumią fale,
może to wpływ tej jesieni.
autor
Prymus
Dodano: 2011-09-11 18:18:57
Ten wiersz przeczytano 877 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Cały wiersz 8 zgłoskowiec, a ostatnie 2 wersy tylko 7
i to dało się odczuć przy czytaniu.
Z kolei w drugim wersie chyba przepalcowane, wyraz
'dalii" - moim zdaniem chodzi o dal, a więc -
'dali'. (dalia - to kwiat).
Poza tym temat godny uwagi.
ładny wiersz.
ciekawe rozważania pomieszane jesiennym wiatrem :-)
ni kariery także władza bo w tym pycha i pogarda
Wiedza dla człowieka do szczęścia to tylko dobra
miłość i zgoda w domu a to droga bliska Bogu Piękna
refleksja w niej gorycz i tęsknota za spokojem i
uczciwie zarobioną kromką chleba w życiu Pozdrowienia
serdeczne:)
:"Nam wystarczy kromka chleba
i naprawdę się nie spieszyć." Oj, tak, tak!+!