Monolog, albo dialog z...

Tekst z nawiązaniami do motywów z twórczości W. Szymborskiej

"Monolog, albo dialog z kamiennym motywem, uśmieszkiem i przymrużeniem"

Już nie kołaczesz w drzwi kamienia?
Ja nie wyważam ich od dawna.
Bunt we mnie - Ty go opisałaś,
ale do niego przez cebuli
warstwy. I płakać wcale nie wstyd
(uboczny efekt obierania;
okoliczności, że są chustki
i oczy łzawią tak normalnie).
Są alergeny, odczulania,
migrena, dym i jest ciekawie!

Bo życie jest do zaciągania -
skutkuje zejściem - nałogowo.
Są książki, umysł i cieniste
miejsca pod niebem. Kobaltowe
bywa. Z przejaśnień lazurami.
Aromat kawy, drzewna zieleń,

światłocień, czernie wymieszane
z bielami oślepiającymi;
gradacje uczuć i szarości;
mierzenie światła własną miarą.

A kamień - wiecznie niewejściowy.
Zmrużenie powiek i uśmieszek,
że przyjdą jeszcze do zamkniętych,
nieistniejących wrót granitu
goście, by kiedyś się dowiedzieć,
że wejść nie sposób. Trzeba obejść
lub odejść (śmiech!) - dowolny wybór.
Głęboki wdech i w swoją drogę.

autor

grusz-ela

Napisany: 2018-09-15 Dodano: 2018-09-15 11:56:51

Ten wiersz przeczytano 1048 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie