Monotonia?!

Dla wszystkich żyjących samotnie

Wstaję,
myję się,
ubieram się,
jem śniadanie,
idę do pracy,
wracam do domu,
jem kolację,
myję się,
idę spać.


Kolejny dzień minął...


Wstaję,
myję się,
ubieram się,
jem śniadanie,
idę do pracy,
wracam do domu,
jem kolację,
myję się,
idę spać.

Znowu wszystko było takie samo...


Wstaję,
myję się,
ubieram się,
jem śniadanie,
idę do pracy,
wracam do domu,
jem kolację,
myję się,
idę spać.

Czy ja naprawdę żyję, czy to Bogu zacięła się płyta....???

Wstaję,
myję się,
ubieram się,
jem śniadanie,
idę do pracy,
wracam do domu,
jem kolację,
myję się,
idę spać.

Dzisiaj jestem pewien, że to wszystko nic nie znaczy...


Wstaję,
myję się,
ubieram się,
jem śniadanie,
idę do pracy,
wracam do domu,
jem kolację,
myję się,
rozmyślam nad swoim życiem,
idę spać.


Wstaję,
myję się,
ubieram się,
jem śniadanie,
idę do pracy,
wracam do domu,
jem kolację,
myję się,
rozmyślam nad swoim życiem,
już idę spać do innego życia...

i desperacko poszukujących sensu życia...

autor

SpectatorX

Napisany: 2007-01-25 Dodano: 2007-01-27 11:52:47

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie