Morze radosnych pisków
Śpiewają w nim odpowiedzi cudacznie doszlifowane, odpowiedzi dziwną akceptacją polane.
Nie ma szklanych skrobiących domysłów
jest klątwy piejący ślad
wprowadzający w błąd dziki
w ten który pragnie sterować
stawiać śpiewające pomniki
jako wypalający mit
nie mogący tolerować
tego że jedynym artystą jest świt
i to nie tylko tam gdzie słodkich barw
brak
wraz z morzem radosnych pisków
Jan Maciej Kłosowski (22.08.2013)
autor
kenaj262
Dodano: 2013-11-05 07:33:28
Ten wiersz przeczytano 673 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
wsluchaj sie w gwar falszywych podszeptow, lecz
zachowaj zdrowy rozsadek...fajny wiersz, pozdrawiam
Cie ...
Czy ktokolwiek się skusił na przeczytanie całego
tekstu, do którego autor podaje tu link? A jeśli tak,
to co z tego zrozumiał?
A biedna Warszawianka zrozumiała tylko, że chodzi o
piasek nad morzem, a nie morze pisków.Dlatego się na
dłużej zatrzymała.
Nawet je słyszę... Ukłony 'D
Zgadzam się z Tobą,że swit jest artystą!
Ciężar wiersza w nagromadzonych imieslowach! A jakby
je zamienić na osobowe? To moja delikatna sugestia
czytelnicza:)
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny:)
http://e-literaci.pl/readarticle.php?article_id=23042
Bardzo ładny, rozmarzony wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Twoje morze radosnych piasków, bardzo ujmuje i
zatrzymuje, każąc się nad nimi nieco dłużej zadumać.
Dziękuję bardzo, za miłe pełne miodu słowa, pod moim
tekstem. Serdecznie Cię Janku pozdrawiam
Ładnie- bardzo mi się podoba:)