Z mostu rzuciłam klucz

Gdy żyłam jak wolny ptak

z mostu
rzuciłam klucz
a z nim zamknięcie i otwarcie drzwi
oddalające się kroki na schodach
i łzy

nie ma już kogoś kto przychodzi
i kogoś kto wita
nie ma już kogoś kto odchodzi
i kogoś kto żegna
nie ma już drzwi
które odcinają twoją twarz od mojej
nie będę już zostawać
w zaciszu swojego strachu
bez zgrzytu zamków
i skrzypienia drzwi

z mostu
popłynął klucz
a z nim wszystkie dni
nie ciąży już na szyi
nie przychodzą goście
teraz możemy się spotkać
i zamieszkać w swoich piórach

z mostu
popłynął klucz i cały dom
sufit, podłoga i drzwi
do których pasował
teraz możemy się spotkać
nie witając przez próg

Z pamiętnika z czasów podróży

autor

Czarodziejka888

Dodano: 2006-09-27 17:39:56

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie