Mowa...

Wiesz co sobie zawsze obiecuje?
Że mowę dla Ciebie przygotuję...

Lecz muszę Cię zmartwić, bo zdania nie będą przyjemne...
Bólu, Nienawiści i Łez pełne...

Każde słowo będzie uderzać jak niewidzialna kula w serce...
Aż nie zastygniesz w męce...

Dopóki nie znudzi mi się Twoja postać w udręce...

Nie proś nie błagaj...
Na kolana nie padaj...
Twój czas na żałowanie się skończył...
Nie będziesz więcej mnie męczył...

Tymi oczami, uśmiechem, delikatnym dotykiem.. Nie ulegnę pod wpływem aksamitnego głosu...
Nasze spotkanie było tylko pomyłką losu...
Przerażającym koszmarem, który wydawał się wspaniałym snem...
Niestety obudziłam się i teraz już wiem...

Wiem, że Cię nie ma... I nigdy nie było na prawdę. Byłeś, bo musiałeś...
Nie dlatego, że chciałeś....
Kończyły Ci się zabawki...
A ja miałam zadatki na bycie kolejną...

Nie ma tych chwil, nie ma tych marzeń, planów przyszłości...
Wyznań Miłości...

Litery ostre jak żyletki są już gotowe by zadać cios...
Przeciąć na wskroś...

Jednak nie... nie mogę, bo powstrzymuję mnie Coś...
Nazywają to Wspomnieniem...

Patrząc na kartkę z ową bolesną mową widzę wszystko co wiązało się z Tobą...

Nie mogąc wydusić ani jednego słowa, Odchodzę.
Wychodzę. Nie ma mnie. I już nigdy dla Ciebie nie będzie.
I tak będę widzieć Cię wszędzie...

Bo choć byłam spragniona zemsty, to uczucia znów zwyciężyły...
Ona zawsze cię pokonają... Mój miły...

autor

Silent...

Napisany: 2011-08-29 Dodano: 2011-08-30 12:16:40

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie