Mówiono mi, że są inne sześciany

"... Więc kimże w końcu jesteś? - Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro." - "Faust"

mówiono mi, że są inne sześciany
dziś to wiem
mój sześcian na czarne ściany
nie mam pewności, ile ich jest

przecież mieszkam wciąż w pryzmacie
hermetycznie zamknięta
zabalsamowana

przecież poruszam się w tym samym schemacie
ukarani historią z przed życia
obłędni synowie Adama

mówiono mi, że mamy swoje sześciany
a dotyk to fikcja
mówiono mi, że gdy się odwracam
za plecami wszystko znika
że świat to żałosna mistyfikacja

nie płaczę nad losem ktory mnie nie minie
kieruję łódź moją na smutne północe
każdy mój rys od szablonu
bladego kreślarza bez polotu

mówiono mi, że są inne sześciany
prawiono bzdury o ludziach w pudełkach
szepty o obcych planetach
przestrogi o związanych rękach
i filozofie o przeznaczeniu
dziś to wiem
człowiek sam by nie wymyślił
Bóg, jeśli dobry, sam by nie wymyślił
i uwierzyłam w nieczystą siłę
tę samą, która porusza wiatrem

a za plecami ściana stoi
reinkarnacja
przeklinam i wszystko znika
mistyfikacja
czy żal rozpuszczony w eterze

( ... )

autor

KATrina144

Dodano: 2008-05-27 11:14:23

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie