mówisz, że jestem wyjątkowa

bo się nie martwię
dyktandami, które pisałam w czwartej klasie,
a ty się wtedy głośno darłeś po pierwszym, życiodajnym klapsie.

bo się nie martwię
pierwszym krokiem mojego syna, gdy go stawiał
i gdy widziałam, jak upada - ty za włosy ciągnąłeś Sarnę.

bo się nie martwię
mapą ciała, że mam widoczne blizny życia,
i tym, że miałeś świeższe, młodsze, na które można patrzeć z bliska.

bo się nie martwię
rozzwiązkami, choć trochę było ich za dużo,
że możesz nawet się pogubić, lecz tym, czy pies mnie twój polubi.

autor

joanbielsko

Dodano: 2009-08-29 00:00:11

Ten wiersz przeczytano 1027 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie