A może by się zgubić?
A może by się tak zgubić
Gdzieś między nocą, a dniem.
Zdobyć szczyty niemożliwe
i wywiesić je jak trofea.
Na chwilę drażnić się z prawdą
potańczyć beztrosko z wolnością.
Napić się wspólne z radością,
wina z dodatkiem szaleństwa.
I usnąć z objęciach slodkiego spokoju,
na łące pełnej cudownych kwiatów.
I może by się tak zgubić
na chwilę, na dzień, na zawsze...
autor
Agusiaczek82
Dodano: 2006-03-16 13:58:19
Ten wiersz przeczytano 565 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.