Może gdyby nie to coś, życie...

Z rękami wciśniętymi głęboko w kieszenie czarnego płaszcza, ze sterczącymi ramionami sunę sam, w bezgłośnych butach na gumowej podeszwie, torując sobie drogę przez tłum, nie zmieniając tempa, przekręcając tylko ramiona, żeby uniknąć kontaktu z tą wesołością, rozradowaniem, głupotą.
Z mojej twarzy można wyczytać, że różnię się od tamtych.
Nie noszę pretensjonalnych ubrań czy obuwia, co to, to nie.
Zwykle mam na sobie wszystko czarne, od stóp do głowy i przyjemności szukam sobie w pojedynkę.
Blada, naciągnięta na kości twarz i ręce wciśnięte głęboko w czarne kieszenie mówią, że jestem człowiekiem chodzącym samotnie, że jestem kimś wzbudzającym strach i respekt.
Nie interesuje mnie żadna z tych dziewczynek, strojących się godzinami, żeby czarować.
Wolę czekać...

autor

Sawek

Dodano: 2005-07-14 15:03:44

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie